Voor zijn Masteronderzoek heeft Jordy het concept en de voorstelling GameChangers ontwikkeld. Dit is een gelijkwaardige ontmoeting tussen performer en publiek, waardoor iedereen een deelnemer van een gezamenlijke ervaring wordt. Dit verbindt, ontluikt en verandert. Echter gedurende dit onderzoek kwam ook bovendrijven dat deelnemers van (community art) projecten graag toewerken naar een choreografie. Een gezamenlijke creatie die gemaakt, geoefend en gedeeld kan worden. 

Doordat Jordy steeds meer ging samenwerken met de acteurs van Theaterwerkplaats Tiuri (een werkplaats voor mensen met een verstandelijke beperking) was hij op zoek naar een choreografische methode die universeel is en voldoet aan bovenstaande criteria. Dus die past bij (bijna) alle dansers met wie hij werkt en tevens abstractie, fysicaliteit en artisticiteit bewerkstelligd. Zodoende werd het concept Relational Choreography geboren. 

Als een 'Relational Choreography' wordt gemaakt zijn, zoals de naam het al zegt, de onderlinge relaties tussen de performers de essentie. Door middel van co-creatie en het (on)bewust ín het moment creëren van de impulsieve bewegingen van de dansers, worden relationele handelingen achter elkaar gezet. Reproductie is daarbij essentieel. Normaal vinden deelnemers die normaliter niet dansen of moeite hebben met vastigheden onthouden reproduceren zeer moeilijk. Om hier dan ook nog theatrale betekenis aan te kunnen geven is helemaal een brug te ver. Jordy heeft hier een truc voor gevonden: de Relational Choreography. 

De methode is ontwikkeld en uitgeprobeerd met en door jonge kinderen, pubers, jong-professionals, mensen met een mentale beperking, mensen met een fysieke beperking, enthousiaste amateurs, 65+ers en dementerende ouderen.